Kto zna dziewczynki ten wie jaką moc ma ich uśmiech. Jak dodaje siły i energii do działania. Ostatnie tygodnie, miesiące to niestety wyraźny spadek formy. A więc i uśmiech rzadziej się pojawiał. Trudny czas kiedy zamiast tego błysku w oku widzisz nieobecny wzrok, grymas bólu, łzy. Szczególnie dotyczyło to Antosi. Leki, które dostają dziewczynki oprócz tego że łagodzą m.in dolegliwości związane z postępem choroby, również powodują, że są one mniej kontaktowe. Zosia szybko przyzwyczaiła się do nowych leków i dawek. Niestety Antosia trudniej zniosła ten czas. Była niespokojna, płaczliwa. Upał też robił swoje. Dodatkowo dziewczynki walczyły z infekcja układu moczowego. I nagle całkiem niespodziewanie Antosia uśmiecha się, jej błysk w oku mówi wszystko. Zosia jej wtóruje. Pełnia szczęścia dla nas bo stan dziewczynek niestety stale się pogarsza i każdy uśmiech jest na wagę złota. Serce się raduje. Oby ten czas trwał jak najdłużej. Chwilo trwaj…
